Kitap hakkında: 2010 / Rusya tarihinde yollar her zaman iki yol arasındaki basit bir çizgiden daha fazlası olmuştur. Haritada iki nokta. Ve bu nedenle, gerçekliğimizin iki ana sıkıntısından biri olan geçilmezlik, özellikle acı verici bir şekilde algılandı ve algılanıyor. (“Rusya'da yol yoktur, yalnızca yön vardır,” diye şaka yaptılar yabancılar bu konuda.) Tüm tarihimiz, Avrasya'nın uçsuz bucaksız bölgeleri boyunca bazen zorunlu, bazen gönüllü olarak gerçekleşen sonsuz hareketlerin hikayesidir ve bunun olup olmadığı o kadar da önemli değildir. hayatın yollarında ya da düzgün asfalt otoyolda yolculuk ediyoruz. "Yolsuz Yollar Çağında Bir Rus Gezginin Günlük Hayatı" (ve Rusya'da hangi dönem başka türlü adlandırılabilir?) aslında kendi ülkemize ve kendi tarihimize dair anlayışımızla ilgili bir kitaptır - çünkü Bir ülkeyi tanımanın, onu doyasıya gezmenin dışında başka bir yolu yoktur. Ve bu kitabın, ortaçağ Rus tarihinin en iyi uzmanlarından biri, birçok kitabın yazarı, Rusya'yı boydan boya dolaşan bir tarihçi tarafından yazılmış olması tesadüf değildir. Kitap için seçtiği iki dönem, yani "yol" düzyazı türünün ortaya çıkıp geliştiği I. Nicholas dönemi ve bizim zamanımız birçok açıdan birbirine benziyor. Manevi “yolsuzluk” ve değer kaybı yönergeleri, 19. yüzyılın ikinci çeyreğinin ve günümüzün aynı derecede karakteristik özelliğidir. Ve bu nedenle, hem o zaman hem de şimdi, seyahat ederken - ister bir vagonda, ister bir tarantasta veya kendi arabamızı sürerken - Gogol'ün bir zamanlar ona "Rusya'yı geçmesi için yalvaran Rus adamı" dediği tek yolu bulmaya çalışıyoruz. .” Ve Rus yollarının ebedi çukurlarında nasıl "seyahat ettiği" ve gitmeye devam ettiği, gezgine her zaman neyin eşlik ettiği ve eşlik ettiği, onsuz yapamayacağı ve bugüne kadar neyi lanetlediği ve lanetlediği kitapta anlatılıyor..